Eerste recensie van ‘Yankee Tango’
Recensie, van journalist Peter Bruyn, voor het november nummer van magazine ‘Lust for Life’…
“JP den Tex is een geweldige verhalenverteller. Iedereen die de Engelstalige Nederlandse singer-songwriter pakweg de afgelopen vijftien jaar heeft zien optreden – solo of in kleine bezetting – zal dat moeten beamen. De toelichtende aankondigingen van zijn liedjes nemen vaak meer tijd in beslag dan de songs zelf. En dat stoort niemand. Hij schreef z’n verhalen al eens op. In 2013 verscheen zijn boek Morgen Wordt het Beter, dat vooral autobiografisch was. Dertien jaar eerder, rond de eeuwwisseling had hij, toen zijn album Hotel Yankee Tango verscheen – een van zijn betere platen! – al een begeleidend boek aangekondigd. Nu is het er dan onder de titel Yankee Tango. Niet autobio ditmaal, maar een heuse avonturenroman over de Latijns-Amerikaanse indiaan Alva die ergens in het eerste kwartaal van de twintigste eeuw geboren wordt in een primitief dorpje in een niet verder gespecificeerde uithoek van Zuid-Amerika en uiteindelijk een halve eeuw later zijn rust en geluk vindt in Amsterdam. Daartussenin beleeft hij een ononderbroken stroom fantastische en vaak ongelofelijke avonturen.
Het leest als een jongensboek. Dat bedoel ik niet neerbuigend, maar om aan te geven dat JP zich niet vergaloppeert in onontwarbare hermetische metaforen of chronologische hink-stap-sprong-literaria, maar gewoon rechtuit een verhaal vertelt waar je je niet van los kunt maken. Je wordt als lezer meegesleept van revolutie naar contrarevolutie, van visafslag naar de eerste schreden op het troubadourspad en van daar weer naar zowaar ‘popsucces’ waarna Alva ook nog eens lijkt door te breken als kunstschilder. Ondertussen zijn er de liefdesperikelen, een zwangere operadiva die hem plots naar Italië doet reizen. En passant leer je als lezer van alles over muziek, geschiedenis en krijg je ook nog het nodige Italiaans en Spaans mee. En er is humor, ook dat. Alleen al de wijze waarop de erotische verhoudingen tussen een clubje existentialistische intellectuelen in een Parijs café worden beschreven is hilarisch. Natuurlijk zijn er tal van situaties waarbij even door je hoofd schiet: ‘Kan dit eigenlijk wel?’ Maar tijd om daar lang over na te denken heb je niet. Je wilt verder lezen. Hotel Yankee Tango is en ‘pageturner’.”
Peter Bruyn